Volgens een groep psychiaters uit de eerste helft van de twintigste eeuw (de Wengener Kreis) leven mensen in vier ‘tijdsoorten’. De wereldtijd (dag en nacht, eb en vloed), de kloktijd (meten, wetenschapstijd), de ik‐tijd (de ervaren tijd die soms langzaam lijkt te gaan en soms juist snel) en menselijke tijd, (jouw levensverhaal en de persoon die zich daarin ontwikkelt). Deze verschillende tijdsoorten zijn ’vergeten’, maar zijn belangrijk om het dagelijks leven in de 21e eeuw vorm te geven.
Hoe beleef jij tijd?
Susanna Bloem doet onderzoek naar deze opvattingen over tijd met medisch historicus Timo Bolt (Erasmus MC) en vertaalt deze tijdsbelevingen voor een breed publiek in muziek met componiste des vaderlands Calliope Tsoupaki (Koninklijk Conservatorium Den Haag). Ze gaat met een divers publiek het gesprek aan hoe dit denken kan helpen in dagelijkse keuzes en reflectie.
Onderzoek dat jou verder helpt
Susanna wil met dit onderzoek een positieve bijdrage leveren aan jouw leven en dat van je omgeving. “Tussentijd heeft als doel met jou te ontdekken hoe wetenschap(sgeschiedenis) kan helpen in het heden. Daarom maken we telkens een koppeling tussen psychiatrie en muziek met actuele persoonlijke of maatschappelijke vragen, bijvoorbeeld hoe mobielgebruik, stress en vriendschappen beter begrepen kunnen worden door verschillende psychische tijdsvormen. Zo kan psychiatriegeschiedenis helpen de alledag vorm te geven. Op deze manier laten we tijdsopvattingen uit de jaren ‘30 doorwerken in jouw moderne leven.”
Leef in het hier en nu?
“Ik focus me op de invloed van tijd op hoe je je voelt. Bijvoorbeeld: heb je het gevoel dat je leven vooruitgaat, dat wat je doet zin heeft, of dat je voornamelijk tegenslag tegenkomt? Brengt een trein je ergens naartoe? Of laat deze vooral een onherroepelijke weg achter? Het is niet voor niets dat mensen vaak principes als: ‘dingen doen in je eigen tijd’, ‘de tijd heelt alle wonden’ of ‘leven in het hier en nu’ gebruiken om elkaar te helpen.”
Bredere reflectie
Susanna onderzoek dit soort inzichten in de geschiedenis van psychiatrie, want psychiaters hebben op basis van hun ervaring met échte mensen steeds een onderscheid moeten maken tussen mentale gezond- en ongezondheid. “Bijzondere ervaringen van ‘patiënten’ kunnen ons iets leren over ‘wie wij zijn en kunnen worden’, ze zijn verbonden met het bestaan. Zo zoek ik naar wat het verleden ons te leren heeft over ‘Het tempo van leven in de 21e eeuw’ en kan Tussentijd bijdragen aan een bredere reflectie op de manier waarop tijd een rol speelt in onze moderne samenleving(en) en de gezond- en ongezondheid daarvan.”